Fragmenty tekstów Jona Fossego
w wyborze Moniki Grossman Kliber
Domek na łodzie (Naustet) 1989
W przekładzie Moniki Grossman-Kliber Nie wychodzę już z domu, ogarnął mnie jakiś niepokój i nie wychodzę. Wszystko zaczęło się latem. Spotkałem Knuta, nie widziałem go pewnie z 10 lat. Knut i ja zawsze trzymaliśmy się razem. Ogarnął mnie jakiś niepokój. Nie wiem skąd się wziął, ale sprawia ból w lewej ręce i palcach. Nie wychodzę już z domu. Trudno powiedzieć dlaczego, ale nie byłem za drzwiami od kilku miesięcy. To przez ten niepokój. Dlatego postanowiłem pisać. Napiszę powieść. Wiersz bez tytułu z tomu Oko na wietrze (Auge i vind), 2003 W przekładzie Moniki Grossman-Kliber Stoję na wietrze Deszcz kapie z nieba Rozchylam ubranie Chwytam i dostrzegam ten ruch który znika Przepływa, podtrzymuje mnie jednocześnie ze mnie uchodząc Ktoś tu przyjdzie (Nokon kjem til å komme), 1996 W przekładzie Moniki Grossman-Kliber Fragment 1 ONA wesoło Jesteśmy już prawie w naszym domu ON Nasz dom ONA Stary śliczny dom Daleko od innych domów i od innych ludzi ON Ty i ja sami ONA Nie tyle sami co sami razem Patrzy mu w twarz Nasz dom W tym domu będziemy razem ty i ja sami razem ON I nikt nie przyjdzie Przystają i patrzą na dom (…) Fragment 2 Wreszcie jesteśmy w naszym domu Domu w którym będziemy razem sami w sobie nawzajem Idą dalej wzdłuż domu ONA zaniepokojona Ale jest jakoś inaczej nie przypuszczałam że tak będzie nagle wystraszona Ktoś przyjdzie tak tu odludnie że ktoś przyjdzie (…) pomyśl jak zrobi się ciemno Jak będzie brzydka pogoda jak wiatr będzie hulał między ścianami jak usłyszysz uderzenia morza twarde fale kiedy morze zrobi się czarno-białe pomyśl jak zimno wtedy będzie w naszym domu kiedy wiatr będzie hulał między ścianami i pomyśl jak daleko od ludzi jak ciemno jaka cisza Drugie imię. Septologia I-II (Det andre namnet. Septologien I-II), 2023 W przekładzie Iwony Zimnickiej, s. 234 Czy to nie dziwne, że o łodzi mówią tylko, że jest brązowa? mówi Asle A co innego mieliby mówić? mówi Siostra Przecież Łódź jest brązowa, mówi Tak, mówi Asle Ale jest tyle brązowych kolorów, a oni mówią tylko, że Łódź jest brązowa, mówi Łódź jest brązowa, mówi Siostra Tak, jest brązowa, mówi Asle Ale brązowy ser i torebka Matki też są brązowe, mówi i słyszy w swoim głosie lekki gniew, i nie rozumie dlaczego Jest się o co złościć? mówi Siostra Brązowa łódź to brązowa łódź, mówi Tak, mówi Asle Ale, mówi i milknie Nie wiem, o czym ty mówisz, mówi Siostra Gdybyśmy mieli mówić, że Łódź jest brązowa taka, a ser jest brązowy taki, a to jest brązowe takie, to musielibyśmy mówić bez przerwy, mówi Tak, mówi Asle Ale chyba widzisz, że Łódź ma wiele brązowych kolorów? mówi Trochę widzę, mówi Siostra Ale to nie jest ważne, mówi i mówi, że chociaż te brązowe kolory Łodzi nie są zupełnie takie same, to mimo wszystko są brązowe i dlatego Łódź jest brązowa, mówi |
Monika Grossman-Kliber (ur. 1978)
Wrocławianka z urodzenia i wyboru. Absolwentka filologii norweskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kilka lat spędziła w Norwegii: jako nastolatka mieszkała w Kristiansand, gdzie ukończyła gimnazjum, następnie dwukrotnie była stypendystką Uniwersytetu w Bergen (2001-2002, 2006). Zajmowała się współczesnym dramatem norweskim, przede wszystkim twórczością noblisty Jona Fosse, którego miała szczęście poznać. W 2008 roku przeprowadziła z nim wywiad dla TVP Kultura. Publikowała w Dialogu, Scenie, Folia Scandinavica Posnaniensia, Ricie Baum. Autorka wstępu do jedynego polskiego wydania sztuk Jona Fosse (wyd. ADiT, 2005). Nauczycielka akademicka i lektorka języka norweskiego z kilkunastoletnim stażem. Wykładała na UAM w Poznaniu, SWPS w Warszawie, a obecnie na Uniwersytecie WSB Merito we Wrocławiu. Lubi zmiany, prawie 10 lat spędziła w jednej z wiodących wrocławskich korporacji, pracując dla klienta skandynawskiego. Sporadycznie też tłumaczy, min. Jona Fosse (‘Ktoś tu przyjdzie”, „Dziewczynka ze skrzypcami” – dla Teatru Baj https://teatrbaj.pl/repertuar/dziewczynka-ze-skrzypcami/ ). Lubi aromatyczną kawę, książki, stare domy, dobry design i kino. Prywatnie żona pana W., mama dwójki lekko szalonych nastolatków i jednego niemniej szalonego psa. |